ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ : Οι ταινίες που αγάπησα



Άρθρο της Εφημερίδας "Χανιώτικα Νέα" στο ένθετο "Διαδρομές" στις 11/2/2017
με τίτλο
"ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΟΝΤΑΙ
Οι ταινίες που αγάπησα"



Δεν είναι και πολύ εύκολο τελικά να αποφασίσεις για το ποια ταινία σου αρέσει και ποια όχι. Η όλη διαδικασία εξελίσσεται σε σπαζοκεφαλιά.... Και εν τέλει τι σημαίνει "μου αρέσει". Με ποιο κριτήριο ή τι είναι αυτό που διαμορφώνει το κριτήριο για να αποδεκτής ή να απορρίψεις μια ταινία ; Ψαχουλεύοντας λοιπόν στα ενδότερα της μνήμης και της ψυχής  ανακαλύπτω ξανά εκείνη τη ταινία που όταν την πρωτοείδα εντυπωσιάστηκα από την θεατρική ποιότητα και ουσία που διέθετε, καθώς και για τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών. Ο λόγος για τη "Θηλειά" του Α. Χίτσκοκ . Φυσικά δε θα κάνω κριτική στο Χίτσκοκ... πώς θα μπορούσα άλλωστε... είμαι πολύ "μικρός" και ασήμαντος" . Ωστόσο εκτός των άλλων με εντυπωσίασε ο τρόπος σκηνοθεσίας, με τη συνεχή κίνηση της κάμερας να εστιάζει μια στην έκφραση, μια σε ένα τρεμάμενο χέρι που κρατά ένα ποτήρι, μια σε ένα βρόχο. Αυτή η ταινία είναι "μάθημα" σκηνοθεσίας.

Λίγο πιο πέρα, στα ενδότερα...., ανακάλυψα σε μια γωνιά και μια άλλη ταινία. Αυτή ήταν καλά κρυμμένη, καταχωνιασμένη, σα να ήθελα να μην την ξαναβρώ... Αλλά η μνήμη μου  την ανέσυρε και μου την "πέταξε" στο πρόσωπο. "Κοίτα", μου λέει, "είναι κι αυτή". Ανοίγω τα μάτια ζαλισμένος και αντικρίζω τον τίτλο : "Paranormal activity".. Ανατρίχιασα... Έκλεισα τα μάτια και με όση δύναμη είχα την πέταξα ακόμα πιο μακριά... Εκεί που ούτε η κυρία μνήμη να μην μπορεί να τη βρεί....