Σιωπή

Είναι στιγμές που τα συναισθήματα δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια
Τα χέρια τρέμουν
η ανάσα σβήνει
η καρδιά σταματά
εικόνες έρχονται και φεύγουν φευγαλέα
στιγμές όμορφες,
στιγμές ξέγνοιαστες
στιγμές δημιουργίας
στιγμές ζωής
Και ύστερα…
η σιωπή
Μόνο δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια.
Λες και προσπαθούν να κρύψουν την πικρή πραγματικότητα

Αγαπημένοι μου φίλοι
Πώς να σας αποχαιρετίσω
Πώς να σας πω το στερνό αντίο
Κώστα και Φωτεινή… Φωτεινή και Κώστα
Πολυαγαπημένοι μου φίλοι
Σας ευχαριστώ που βρεθήκατε στο μονοπάτι της ζωής μου
Θα ζείτε για πάντα στη μνήμη και στην καρδιά μου
Καλό ταξίδι
και καλή αντάμωση...

 

….ύστερα στρέψαμε το βλέμμα στον ουρανό.

Μια προσευχή βγήκε από τα χείλη

Μια προσευχή στον Πανάγαθο

να καλοδεχτεί εκείνους που πήραν το δρόμο της αιωνιότητας.

Μια προσευχή στη Μάνα μας, την Παναγιά

να δώσει δύναμη, υπομονή και κουράγιο

σ’ αυτούς που έμειναν πίσω.

Κι όλοι εμείς, εκεί, πάνω στο χάρτινο καραβάκι της ζωής

συνεχίζουμε το ταξίδι μας

στην άλλοτε φουρτουνιασμένη θάλασσα,

εκεί  που  ο  άνθρωπος  δοκιμάζετε,

εκεί που τα όνειρα γκρεμίζονται από τα παγωμένο άγγιγμα της μοίρας

και στην άλλοτε γαλήνια θάλασσα,

εκεί που ο άνθρωπος ελπίζει, ονειρεύεται, δημιουργεί

Οφείλουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι

Οφείλουμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε

Οφείλουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε, να ελπίζουμε.